Zaterdag 31 mei staat Ivar Slik aan de start van Unbound Gravel: de meest iconische en zwaarste gravelrace ter wereld. Een jaar na zijn zware blessure is hij terug op het hoogste niveau. Ivar vertelt hoe het is om weer te racen, wat Unbound zo bijzonder maakt, hoe hij zich heeft voorbereid en wat zijn doelen zijn voor deze editie.
1. Hoe was het om de afgelopen maanden weer te racen?
“Het voelt heerlijk om weer wedstrijden te kunnen rijden. Vooraf was er nog enige onzekerheid of ik fysiek nog wat problemen zou ondervinden, maar die zijn gelukkig niet aan de orde geweest. Het enige wat tegen is gevallen is de uitslag, waarvan ik vaak meer verwachtte en weet dat ik ook beter kan. Dit doet mij dan weer beseffen dat het echt een erger ongeluk is geweest dan ik aldoor heb gedacht en dat ik nu nog één à twee maanden nodig heb om in mijn beste vorm ooit te komen. Wel heb ik echt naar deze periode toegeleefd met de twee wedstrijden in Amerika (24 mei Gravel Locos en 31 Mei Unbound) en ik merk dat dit zijn vruchten heeft afgeworpen. Ik voel mij sterk in de wedstrijden, herstel snel tijdens en na de koersen en heb veel power op de vals platte klimmen, die mij als gravelracer erg goed liggen. Zo werd ik afgelopen zaterdag tijdens Gravel Locos 13e, en uit die wedstrijd kan ik vertrouwen putten voor de komende periode.”
“De lengte van het parcours (200 mijl) en de self-support regels maken het extra bijzonder, er is slechts op twee plekken in het parcours assistentie van buitenaf toegestaan.” – Ivar Slik, Gravelrijder
2. Wat maakt Unbound een bijzondere wedstrijd?
“Unbound is altijd de moeder der gravelraces geweest en het wordt gehouden in het land waar gravel racen is begonnen (Amerika). Tot en met 2022 werd het altijd gezien als het officieuze WK Gravel, aangezien er toen in Europa nog geen gravelwedstrijden werden gehouden en de UCI nog niet was ingestapt. De lengte van het parcours (200 mijl) en de self-support regels maken het extra bijzonder, er is slechts op twee plekken in het parcours assistentie van buitenaf toegestaan. Dit vereist ook een hele planning, qua materiaal en qua voedingsstrategie.”
3. Hoe voelt het om weer aan de start te staan van Unbound, en met welk doel ga je de race in?
“Het voelt erg bijzonder en de aandacht die er voor mij als persoon is, die is echt overweldigend. Ik word behandeld als meervoudig Tour de France winnaar, dat is natuurlijk leuk al vind ik het ook overdreven. Ik zal altijd de eerste niet-Amerikaan blijven die Unbound heeft gewonnen en naarmate de tijd vordert maakt dit mij extra trots. Na mijn zware crash van vorig jaar (1,5 week voor Unbound, waardoor ik niet kon starten en twee weken in een Amerikaans ziekenhuis lag te vechten voor mijn leven) is de aandacht alleen maar groter en wordt het ook vaak wat overdreven, maar dit is natuurlijk typisch Amerikaans.
Het ultieme doel is uiteraard winnen of podium rijden, en als alles meezit denk ik ook dat dit mogelijk is. Maar als ik realistisch ben dan is top-15 een mooi doel, en mag ik al blij zijn dat ik weer kan starten met zo’n goed gevoel. Het gravel racen is afgelopen jaar weer enorm gegroeid en de top is breder geworden. Er zijn teams waardoor het meer op wielrennen is gaan lijken. Daarentegen ligt het Amerikaans gravel mij beter dan het Europees gravel en put ik veel vertrouwen uit de laatste wedstrijd Gravel Locos en uit mijn nieuwe fiets (Wilier) waar ik in Gravel Locos voor het eerst op reed.”
“Aan training kan het in ieder geval niet liggen en ik heb er alles aan gedaan en voor gelaten om zaterdag in topvorm te zijn” – Ivar Slik, Gravelrijder
4. Welke ervaringen/kennis uit eerdere Unbound-edities neem je mee naar dit jaar?
“Naast training is voeding en materiaal het allerbelangrijkst. Aan training kan het in ieder geval niet liggen en ik heb er alles aan gedaan en voor gelaten om zaterdag in topvorm te zijn. Mijn materiaal is ook super en van de meeste partners heb ik een uitgebreid pakket gekregen om gezond te blijven in Amerika. Dat is best een uitdaging met de airconditioning in het vliegtuig, de hotels, de warmte buiten, de jetlag etc. Hier helpt Virtuoos mij enorm bij en neem ik dan ook dagelijks de supplementen in.
Andere ervaringen die ik meeneem uit eerdere Unbound edities is dat ik 100 tot 110 gram koolhydraten naar binnen moet krijgen, niet meer en niet minder. Zo zat ik in 2021 op 140 gram per uur en na 6 uur koers kon mijn maag dit niet meer aan en kreeg ik niks meer binnen.
Daarnaast is er een grote kans op lekke banden in Unbound vanwege de scherpe losse stenen, dus bij de bandenkeuze moet je een keuze maken tussen rolweerstand en lekbestendigheid. Hierbij kies ik voor een iets ‘safere’ band waarmee ik lek rijden probeer te voorkomen.”
5. Welke rol spelen voeding en supplementen in de voorbereiding naar én tijdens zo’n lange en intensieve race?
“Zoals gezegd is voeding het meest cruciale tijdens Unbound. Je kan uiteraard te weinig eten, maar dus ook te veel. Supplementen helpen mij vooral om fit te blijven voorafgaand aan de race. Ook ben ik enkele weken geleden begonnen met beta-alanine. Dit is een populair supplement onder wielrenners om te gebruiken tijdens piekmomenten.”
